قبل از خواب وضو بگیریم. بعد سر سجاده چند دقیقه با تمرکز تسبیحات حضرت زهرا س بگیم.
با دقت و تمرکز برای رسیدن به کارها، نظمی که باعث بشه به خدا بیشتر برسیم.
به نیت رسیدن به کارها نگیم. به نیت تقرب بگیم. نیت عالی هدف‌های جزیی را هم می‌گیرد به کارها که برسیم وقت خلوت و اختصاصی با خدا هم بیشتر میشه‌‌ان‌شاءالله.
باعث کمک کردن به نفی خواطر می‌شه چرا؟
چون یکی از مصادیق ذکر کثیر است. ذکر کثیر الهی که می‌آد ذکر شیطانی کم و کمتر می‌شه.
حضرت امیر(ع) می‌گوید: وقتی دیدم که فاطمه در انجام کارهای منزل به سختی و مشکل می‌افتد و وقتی قافله‌‌‌ای از اسراء را خدمت پیامبر اکرم (ص) آوردند به فاطمه گفتم پیش پدر نمی‌روی و خادمی‌را از او طلب کنی تا این مشقت و سختی خدمت در خانه از شما برداشته شود پس فاطمه (س) به نزد پدر آمد و چون در آن موقع جماعتی خدمت پیامبر (ص) بودند، حضرت فاطمه بازگشت و پدر متوجه شد که او را حاجتی مهم و کاری بوده است که اهمیت برای آن حضرت داشته است پس صبح فردای آن روز به منزل فاطمه (س) رفت و از علت آمدنش به منزل پیامبر اکرم (ص) سئوال کرد، حضرت فاطمه شرم کرد که واقعه را بیان کند، و آنگاه من [امام علی (ع)] به پیامبر (ص) عرض کردم شما می‌دانید که انجام امور خانه چه وضعیتی برای فاطمه (س) فراهم آورده است، تهیه آب و آسیاب کردن و جارو کردن و این امور، ایشان را خسته کرده اند و من به او گفتم که به بابا بگو تا خادمی‌به شما دهد .
پس پیامبر (ص) فرمود‌‌‌ای فاطمه آیا تو را دلالت و راهنمایی کنم بر چیزی که بهتر است از برای تو از خادمی‌در خانه و حضرت فاطمه عرض کرد: بلی‌‌‌ای رسول خدا.
پس پیامبر اکرم (ص) این تسبیح معروف را بدو آموخت که در هنگام خواب و در تعقیب هر نماز آن را بجای آورد. [1]
[1]دعائم الاسلام ج 1 ص 65- کشف الغمه ج 1 ص 449.
دو روایت در تکمیل:
روایات ذیل ایه ۲۲۷ شعرا:
الصّادق ( أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اذْکُرُوا اللهَ ذِکْراً کَثِیراً مَا هَذَا الذِّکْرُ الْکَثِیرُ قَالَ مَنْ سَبَّحَ تَسْبِیحَ فَاطِمَهًَْ (فَقَدْ ذَکَرَ اللَّهَ الذِّکْرَ الْکَثِیر.
امام صادق ( وَ ذَکَرُوا اللهَ کَثیراً؛ سؤال شد: «مراد از این ذکرکثیر چیست»؟ فرمود: «کسی که تسبیحات فاطمه زهرا (را بگوید خداوند را بسیار یاد کرده است».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۶
معانی الأخبار، ص۱۹۳/ نورالثقلین
۴ -۲
(شعراء/ ۲۲۷)
الصّادق ( عَنْ أَبِی‌عُبَیْدَهًَْ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (قَالَ: مِنْ أَشَدِّ مَا فَرَضَ اللَّهُ عَلَی خَلْقِهِ ذِکْرُ اللَّهِ کَثِیراً ثُمَّ قَالَ لَا أَعْنِی سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ إِنْ کَانَ مِنْهُ وَ لَکِنْ ذِکْرَ اللَّهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ وَ حَرَّمَ فَإِنْ کَانَ طَاعَهًًْ عَمِلَ بِهَا وَ إِنْ کَانَ مَعْصِیَهًًْ تَرَکَهَا.
امام صادق ( ابوعبیده نقل می‌کند: امام صادق (فرمود: از مهمترین واجبات خداوند بر بندگان یاد خدا می‌باشد، بعد از آن فرمود: «مقصود من از ذکر خداوند گفتن سبحان اللهِ و لا اله الا اللهُ و اللهُ اکبر نیست اگرچه این‌ها هم از ذکر به شمار می‌روند، مقصود از ذکر خدا آن است که هرگاه به حلال و یا حرامی‌رسید خدا را فراموش نکند، اگر طاعت است به آن عمل کند و اگر معصیت است از آن دست بر دارد».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۶۵۶
الکافی، ج۲، ص۸۰/ نورالثقلین